پيام

داستان نويس
90/7/11

+ اگر تنها يک دقيقه از عمرتان باقي بود چه مي کرديد

ديگه چيکار مي تونستم بکنم.. توبه مي کردم...

قلبم را به سوي ملکوت باز مي کردم و آن را با آغوش باز مي پذيرفتم. عشقم را به همه ي دوستان و عزيزانم هديه مي کردم. از صميم قلب از آنها تشکر مي کردم، چرا که هريک با هر آنچه که هستند به من برکت داده اند.از اقيانوس تشکر مي کردم و از رود ها و جنگل ها. ممنون از گل ها، گياهان و حيوانات. ممنون از ستاره ها، سياره ها و جهان هستي. ممنون که مرا توانگر کرديد، به کمک شما فهميدم که تنها نيستم.

با تنها ثانيه اي که باقي مانده به اعماق وجود خودم نگاه مي کنم و خود را مي پذيرم. خود ِ واقعي ام را.

داستان نويس ، در همين يك دقيقه چه طور مي تونيد از تك تك نعمتها تشكر كنيد ؟!!!

شهادتينم رو مي خوندم و اغاز و پايانش رو با صلوات ختم مي كردم و الحمدللله مي گفتم.